Αγάπη από την κορυφή προς τη βάση της κοινωνίας

Ό,τι πρώτιστα ζημιώνει το σύγχρονο Χριστιανισμό είναι η ανατροπή της αγάπης των προεχόντων και διακρινομένων στην κοινωνική και εκ-κλησιαστική πυραμίδα. Και γενικώς των προεχόντων σε κάθε κοινωνική στάθμη, είτε στην οικογένεια, είτε στην οικονομίζ, είτε στην πολιτική, είτε στην εκκλησιαστική ιεραρχία, κλπ.

Οι καθοιονδήποτε τρόπον υπερέχοντες αναμένουν από τους μη υπερέχοντες να δείχνουν -αυτοί πρώτοι-οτι τους αγαπούν.Και δε σπεύδουν να δείξουν πρώτοι με λόγους και έργα την αγάπη τους προς τους καθοιονδήποτε τρόπον στερούντες. Όχι ως ελεημοσύνη, ή ως οίκτο προς τους ενδεείς, αλλά και προς υγιείς, ως πηγαία συναντίληψη της κοινης ανθρωπίνης φύσεως (και του απροβλέπτου για τον καθένα μέλλοντος-"κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον").

Η στάση αυτή συνιστά ανατροπή του παραδείγματος του Χριστού, που έσπευσε να καθιερώσει και με το δυναμικό τρόπο της θυσίας γα τους άλλους! Και διακήρυξε άν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, τι διαφορετικό κάνετε. και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν.

Η προγραμματισμένα ανταποδοτική αγαπη δεν είναι η αγάπη που χαρακτηρίζει και συνιστά την ειδοποιό διαφορά του Χριστιανισμού και του Χριστιανού.

Η νοοτροπία του κέρδους εκφεύγει από τη χριστιανιή γνησιότητα και οδηγεί στην ιουδαϊκή αρχή της ανταποδόσεως.Για το λόγο αυτό και η αγάπη του υποδεεστέρου προς τον υπερέχοντα σε δύναμη και πλούτο κ.ά.δεν είναι πάντοτε απηλλαγμένη από υστεροβουλία και υποκρισία.

[Άμα τη Έω ιδ΄ιβ΄Βζ΄]