Η επάνοδος του μύθου στην κοινωνία

Η σύγχρονη δυτική κοινωνία δεν εισέρχεται σε νέα εποχή του μύθου, αλλά διαμορφώνεται και λειτουργεί ήδη με νέες μυθοπλασίες.

Ο μύθος κυριαρχεί στην παρουσίαση της ιστορίας, ακόμη και της πρόσφατης, και την αναπλάσσει κατά τα εθνικοοικονομικά συμφέροντα.Η παράσταση του μέλλοντος είναι μυθοπλασία, που στην πολιτική ονομάζεται 'όραμα'. Αλλά και το παρόν παρίσταται και διαμορφώνεται μυθοπλαστικά.

Τα 'εργαστήρια' παραγωγής μύθων είναι πολλά,ο κινηματογράφος,το μυθιστόρημα, που απέκτησε νέο όνομα, δημιουργική γραφή, ακόμη και ο πολιτικός σχολιασμός, δε σχολιάζει τα πραγματικά δεδομένα, αλλά τα υποθετικα.

Η νέα μυθοπλασία επικεντρώνεται στο μυθικό εαυτό μας και μυθοποιούνται ως ανθρώπινη δράση και ως δρώμενα οι συγκρούσεις του ανθρώπου προς τον εαυτό του(ψυχόδραμα) και πρός τους άλλους. Προσεγγίζονται ή υπενθυμίζονται τύποι και καταστάσεις ανάλογοι της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.

Κέντρα οργανωμένης παραγωγής μύθων υπάρχουν πολλά, πολιτικά, διπλωματικά, πολεμικά κ.ά. Υπάρχουν όμως και εθελοντές, ασκούντες τη μυθοπλασία ως ιδιαιτέρως προσοδοφόρο επάγγελμα . Ο κώδικας ντά Βίτσι είναι ένα πασίγνωστο παράδειγμα.

Στη σύγχρονη δυτική κοινωνία έχει παραμερισθεί ο ελληνικός λόγος, που απελευθερώνει από το μύθο.Γιά το λόγο αυτό ο ελληνικές σπουδές έχουν υποτιμηθεί και περιορισθεί (βλέπε το βιβλίο ''Ποιός σκότωσε τον Όμηρο;'' ).